کد مطلب:277151 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
مسأله انتظار
مطابق بسیاری از آیات قرآن كریم و روایات فراوانی كه از ائمه معصومین (علیهم السلام) رسیده است بشر در طول دوران زندگی فردی و اجتماعی خود، مرهون نعمت انتظار است، و اگر از حالت انتظار خارج شود وامیدی به آینده نداشته باشد، زندگی برایش مفهومی نخواهد داشت. آنچه انسان را به زندگی امیدوار می سازد و نگرانی ها و ناراحتی ها را برای او آسان می نماید، انتظار و امید به آینده است. آدمی در پرتو همین انتظار، رنجها و گرفتاریها را تحمّل می كند وبا كشتی امید وآرزو در دریای متلاطم وطوفان زای زندگی به سیر خود ادامه می دهد.
اگر آرزو نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی داد و هیچ باغبانی درختی در زمین نمی كاشت و هیچ صاحب خانه ای تشكیل خانواده نمی داد و هیچ پدری به تربیت فرزندان خود همّت نمی گماشت و هیچ كشاورزی بیل نمی زد و هیچ تاجری تجارت نمی كرد و هیچ زمامداری اداره اُمور كشوری را به دست نمی گرفت. بنابراین، اگر آرزو از انسان گرفته شود و انتظار از میان جامعه رخت بربندد، ادامه حیات و زندگی برای بشر بی روح و بی لذّت وبی معنا خواهد بود. این انتظار است كه به زندگی صفا و جلا می بخشد و زندگی را برای آدمی لذتبخش می كند و او را به حركت و جنبش وامی دارد و دلش را به ادامه زندگی، علاقه مند می سازد.
اگر آرزو نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی داد و هیچ باغبانی درختی در زمین نمی كاشت و هیچ صاحب خانه ای تشكیل خانواده نمی داد و هیچ پدری به تربیت فرزندان خود همّت نمی گماشت و هیچ كشاورزی بیل نمی زد و هیچ تاجری تجارت نمی كرد و هیچ زمامداری اداره اُمور كشوری را به دست نمی گرفت. بنابراین، اگر آرزو از انسان گرفته شود و انتظار از میان جامعه رخت بربندد، ادامه حیات و زندگی برای بشر بی روح و بی لذّت وبی معنا خواهد بود. این انتظار است كه به زندگی صفا و جلا می بخشد و زندگی را برای آدمی لذتبخش می كند و او را به حركت و جنبش وامی دارد و دلش را به ادامه زندگی، علاقه مند می سازد.